In het westen van Rwanda, op de grens met de Congo, ligt Lake Kivu, 89km lang en tot wel 480m diep. Het meer ligt op een breuklijn en heeft daardoor een hoge concentratie opgelost koolzuurgas. Uit onderzoek blijkt dat dit ongeveer eens in de duizend jaar resulteert in massale sterfte rond het meer als al het CO₂ in één keer naar de oppervlakte komt en leidt tot een verstikkingsdood in alle levende wezens in de omgeving. Ditzelfde fenomeen veroorzaakte in 1986 in Lake Nyos in Kameroen de dood van 1.700 mensen en 3.500 dieren.

Los hiervan is het meer een mooie plek om te ontspannen en te genieten van de natuur. Er zijn twee plaatsjes aan het meer waar faciliteiten voor toeristen zijn, Gisenyi aan het noordelijke deel van het meer en Kibuye, ongeveer 45 km (hemelsbreed) ten zuiden daarvan. Ons plan was om de bus van Musanze naar Gisenyi te nemen, en dan meteen door te reizen naar Kibuye, wat ons de meest pittoreske en minst toeristische van de twee plaatsjes leek.

De bussen in Rwanda waren een verademing! Ze hebben bussen die een tussenmaat hebben tussen minibusjes en grote bussen, waar ongeveer 25 personen in kunnen. Iedereen krijgt een eigen stoel met voldoende beenruimte en ze worden niet meer dan vol gestopt. Op het busstation zitten allerlei kantoortjes waar je langs kunt lopen en informatie kunt krijgen en kaartjes kunt kopen. Meestal gaat er elk half uur wel een bus naar de juiste bestemming, de prijzen en tijden staan op een bord, en je krijgt een kaartje, waarbij ook direct je stoel elektronisch wordt gereserveerd, zodat als er ergens anders nog andere mensen willen instappen dit geregistreerd wordt. Daarbij zijn de wegen, ondanks de vele bochten (Rwanda is erg heuvelachtig), van goede kwaliteit. Heerlijk!

Gisenyi

We waren vroeg begonnen om nog op tijd in Kibuye aan te komen; de hele reis zou iets van 6 uur in beslag nemen. We stapten tegen 10 uur uit in Gisenye. Daar bleek echter dat er geen directe bussen naar Kibuye meer waren. We hadden gelezen dat de directe route, die vrij dicht langs het meer leidt, erg mooi was. Alternatief was om eerst naar Muhange, twee uur ten oosten van Kibuye te reizen, en dan door te gaan naar Kibuye. We hebben nog rond gevraagd of er echt geen bussen, taxi’s of wat dan ook waren die de toeristische route namen, maar de enige bus blijkt ’s ochtends om 7 uur te vertrekken. Anneke vond nog een taxi die ons wel voor het “luttele” bedrag van $150 wilde brengen, uiteindelijk omlaag onderhandeld naar $95, wat we nog steeds veel te veel vonden. (Ze hebben een beetje een vreemd idee van wat normale prijzen zijn voor toeristen.)

Dus we besloten om maar een nachtje in Gisenyi door te brengen. Aan het meer zit een hostel waar we besloten te kamperen. Daar kwamen we ook weer Jon uit de VS tegen. Jon hadden we ontmoet in het hostel in Fort Portal in Uganda, en sindsdien kwamen we hem telkens tegen.

Na een lekkere lunch bij het hostel zijn we naar het meer gelopen. Niet het mooiste strand dat we ooit gezien hebben, en de temperatuur was er niet echt naar om te zwemmen, maar het was wel leuk om de lokale bevolking bezig te zien.

Terwijl we daar rondliepen kwam er opeens een ontzettend schattig meisje van een jaar of drie naar Anneke rennen die haar armen om haar benen sloeg alsof het haar moeder was. Echt heel grappig. De vader bleek verderop te staan dus die hebben we even hallo gezegd en dat hij een hele leuke dochter heeft.

Inmiddels kwamen er donkere wolken aan, dus we gingen terug. We waren net op tijd voordat het begon te stortregenen. Ons tentje is al eerder gebleken niet helemaal waterdicht te zijn, dus we hoopten dat dat goed zou gaan. Na urenlange regen bleken er inderdaad wat plasjes water in de tent te liggen, op Annekes matje en op Frans z’n slaapzak. Anneke heeft binnen haar matje weer redelijk droog gekregen en Frans heeft ’s nachts in een klamme slaapzak geslapen die in de ochtend weer droog was. Dat is kamperen voor ons in het regenseizoen.

Kibuye

De volgende ochtend ging de wekker vroeg; we moesten immers om 7 uur op het busstation zijn om de bus naar Kibuye te pakken. In recordtempo (binnen een uur) hebben we onze spullen ingepakt en de tent afgebroken en we hadden zelfs nog tijd voor een snel fruitontbijtje. Op het busstation stonden al mensen op de Kibuye-bus te wachten, dus wij voegden ons bij hen. Het werd zeven uur… Kwart over zeven… Toen vertelde één van de wachtende mensen ons dat de bus niet zou gaan: er waren technische problemen. We besloten het nog even af te wachten, maar er kwam inderdaad geen bus.

Met behulp van de man die ons eerder had verteld dat de bus niet ging, zijn we toen alsnog via Muhange naar Kibuye gegaan; de route die we de dag ervoor niet hadden willen nemen. Maar we zagen het ook niet zitten om nóg een dag in Gisenyi te blijven met het risico dat de bus de volgende dag wellicht weer niet zou gaan.

Kibuye was prachtig mooi. We hadden in onze reisgids een hotelletje gevonden met een Franstalige naam, en toen we aan kwamen lopen waanden we ons meteen in de Ardennen.

Het hotel was comfortabel, had prachtig uitzicht, een goed restaurant en goede WiFi, en er is niet heel veel te doen in Kibuye, dus we konden hier lekker ontspannen. Uiteindelijk zijn we hier vijf nachten blijven hangen. Heerlijk om even niets te hoeven en dat met zulk mooi uitzicht!

In het dorpje zat een restaurant “Chez Maman Joyce” met lopend buffet waar je voor 1000 Rwandese Franc (€1,15) een heel bord met eten kon krijgen, en nog lekker ook! Hier zijn we dus wel een paar keer geweest 🙂 De eigenaresse (vermoedelijk Maman Joyce zelf) was blij om ons telkens terug te zien komen. En wij vonden het wel prettig om meteen te kunnen eten, want bij andere restaurants in het dorp (inclusief dat bij ons hotel) duurt het meestal meer dan uur voordat je je bestelling hebt.

Eén ochtend zijn we gaan varen op het meer, in een houten kano net zoals de locals gebruiken, die we voor 10.000 franc een ochtendje konden lenen. Dat was flink aanpoten, vooral voor Frans, die achterin zat en dus de “motor” was.

Het was prachtig weer, dus we hebben de kano aangelegd op een klein eilandje en zijn lekker gaan zwemmen.

En toen weer terug, nu gelukkig wind mee.

Terwijl wij de boot weer aan de kant probeerden te krijgen hadden we aardig wat bekijks van de locals die het vast heel vermakelijk vonden om twee mzungu’s in een lokale kano te zien varen.

En wij hadden wat zonnebrandplekken van de paar uurtjes in de zon op het meer.

Na vijf dagen ontspannen was het dan tijd voor onze laatste stop in Rwanda: de hoofdstad Kigali.