Mdumbi Beach
De rit naar Mdumbi, aan de Wild Coast (de kustlijn van de Transkei, ten noorden van East London), eindigt met een stuk van ruim 20 km over een onverharde weg met behoorlijke keien. Langzaam rijden dus, maar je rijdt wel door authentiek Xhosa-gebied met typische hutjes op glooiende heuvels (de “Xh” in Xhosa spreek je uit als een “klik” die je maakt door je tong tegen je gehemelte aan te zuigen en dan naar beneden te trekken — één van de drie verschillende klikgeluiden die deze taal kent). Erg mooi gebied dus.
Bij de backpackers sliepen we zelf ook in een Xhosa-stijl hutje.
Mdumbi Beach Backpackers, met in het midden “onze” hut
Het was lekker warm, waardoor we een paar dagen hebben kunnen relaxen aan het strand. De avonden waren wel fris, maar die brachten we door in de relatief warme keuken, waar we zelf konden koken en konden socializen met andere reizigers.
Madwaleni
Na een paar dagen ontspannen op het strand was het tijd om door te reizen. We kennen iemand van onze kerk in Nederland die al een paar jaar werkzaam is als fysiotherapeut in de Transkei. We gingen haar opzoeken in Madwaleni, waar ze in het ziekenhuis werkt.
Maar eerst wilden we nog wat boodschappen doen, want veel supermarkten zijn er niet in de Transkei. Onderweg kwamen we langs Ngcwanguba waar een grote supermarkt is. Het leek meer op een bouwmarkt dan een supermarkt, en het was druk omdat het de eerste van de maand was en iedereen z’n loon dus net had gekregen en ging uitgeven (zo gaat dat hier). Maar we hebben nog redelijk vlot wat groente en fruit kunnen kopen.
In Madwaleni hebben we gezellig wat tijd doorgebracht met Stefanie. Ze heeft ons een rondleiding van het ziekenhuis gegeven, dat echt groot is. En we kwamen ook meteen een psychiatrische (mannelijke) patient tegen die de vrouwelijke medepatienten aan het lastigvallen was en een spuitje moest krijgen — zo maak je nog eens wat mee!
Met Stefanie in Madwaleni Hospital
Madwaleni Hospital
Hogsback
Vanuit Madwaleni reden we de volgende dag door naar Hogsback — althans, dat was het plan. Eenmaal op de toegangsweg naar het sprookjesachtige dorp aangekomen hoorden we dat de weg was geblokkeerd doordat een aantal mensen uit arme dorpjes in de omgeving protesteerden tegen het gebrek aan elektriciteit, infrastructuur en stromend water in hun dorp. Door de infrastructuur van het rijkere Hogsback te vernielen en de toegangswegen te blokkeren hoopten ze de politiek te overtuigen. We hadden zo onze twijfels. Het betekende in ieder geval dat we niet het dorp in konden en dus ergens anders in de omgeving onderdak moesten zoeken.
Een omgezaagde boom blokkeert de weg naar Hogsback
We kwamen terecht bij Elundini Backpackers, gelegen in het dal en met verder niets in de directe, maar erg mooie, omgeving. De eigenaresse was een Belgische die getrouwd was met een lokaal iemand en samen hebben ze deze Backpackers opgezet. ’s Avonds kon je duizenden sterren zien omdat het verder hartstikke donker was (vanwege de elektriciteitsafsluiting).
Elundini Backpackers
De volgende dag was de chaos bij Hogsback enigszins opgeruimd en konden we alsnog naar de backpackers. We hebben genoten van een lekker en gezonde lunch bij een gezellig thee-huisje (waar we erg blij van werden na de beperkte gezonde eetopties in de Transkei), een wandeling gedaan naar een waterval waarbij we ook langs een erg grote, honderden jaren oude boom liepen, en ’s avonds, gezellig met andere reizigers, binnen bij het vuur gezeten om warm te blijven (het liep ’s nachts tegen het vriespunt).
Gezellig, lekker en gezond lunchen bij Butterfly Bistro
Uitzicht op de Hog’s Back (bergrug die op een varkensrug zou lijken)
Big Tree
Swallow Tail Falls
Bruggetje
Ook is er een schattig kerkje waar misschien vijftig mensen in passen.
St. Patrick on the Hill
Zaterdagochtend is er in Hogsback een marktje waar allerlei handgemaakte en lokaal geweekte waar verkocht wordt. Vanwege het weer (het was bewolkt/regenachtig) en de chaos van twee dagen terug was het vrij rustig, maar we hebben nog steeds heel veel leuks en lekkers gekocht — biologische groenten die door een Xhosa-vrouwtje lokaal worden verbouwd, boerenkaas van een kaasmakerij die door Nederlanders is opgezet, gerookte forel en een wollen muts voor Anneke, en “rusks”, een typisch Zuid-Afrikaanse lekkernij die je bij de thee of koffie eet (en erin doopt).
De zaterdagochtendmarkt van Hogsback
Na al dat lekkers, en wederom een lekkere lunch, was het tijd om het relaxede hippie-dorpje te verlaten en verder te gaan… naar Port Elizabeth!