Het is al weer een tijd geleden sinds onze laatste blog post. Sommigen van jullie zullen zich afvragen: “Wat is er gebeurd? Zijn ze wel in Zuid-Afrika aangekomen?” Maak je geen zorgen, het gaat heel goed met ons. We hebben/hadden het naar onze zin in Zuid-Afrika en zijn inmiddels in Namibië. In de volgende blog posts zullen we jullie weer wat bijpraten.

Johannesburg

Onze vlucht kwam ’s avonds laat aan in Johannesburg. Gelukkig was het daardoor vrij rustig, waardoor we door de paspoortcontrole heen zoefden, vrij snel onze baggage hadden en onze huurauto konden ophalen. Hier werd al snel duidelijk dat we niet meer in Afrika waren, maar in Zuid-Afrika. Een competente dame achter de balie zocht onze reservering op, typte met de snelheid van het licht allerlei dingen in de computer, en met een paar minuten hadden we onze sleutel en konden we wegrijden. In Oost-Afrika onvoorstelbaar.

We hadden een logeerplek bij Neill en Yvonne, goede vrienden van Frans, die aan de noord-west-kant van Johannesburg wonen, drie kwartier rijden van het vliegveld. De daaropvolgende dagen hebben we wat tijd met hun kunnen doorbrengen, en hebben zij ons wat leuke plekjes in Johannesburg laten zien. Voor Anneke was dit de tweede keer in deze grootste stad van Zuid-Afrika, en haar beeld ervan is wel wat ten positieve veranderd.

Vrijdag zijn we naar de mall in Sandton gegaan om warme kleren te kopen, want het weer in Johannesburg was een stuk kouder dan wat we in Oost-Afrika hadden. Het is hier winter, en hoewel het in Johannesburg meestal droog is in de winter, regende het ook enkele dagen, waardoor het extra koud was. Met een nieuwe spijkerbroek en een warme trui konden we het weer wat beter aan.

Zaterdagochtend zijn we naar het FedEx kantoor vlak bij het vliegveld gereden, want Frans z’n diploma dat Anneke’s ouders met FedEx naar Johannesburg hadden gestuurd, lag daar klaar om op te halen. Dit was het laatste puzzelstukje om de aanvraag bij de South Africa Qualifications Authority (SAQA) te kunnen doen voor een foreign equivalency certificate, één van de vereisten om een critical skills visum te kunnen krijgen. (De vorige aanvraag was mede afgewezen omdat de kopie die we toen hadden gestuurd niet aan de eisen voldeed.)

Neighbourgoods Market

Elke zaterdagochtend verandert een parkeergarage in de hippe wijk Braamfontein in het centrum van Jo’burg in een markt met kraampjes met lokale, ambachtelijke eetwaren: de Neighbourgoods Market. Het concept is vanuit Kaapstad naar Johannesburg gewaaid, en aan de hoeveelheid mensen te zien een groot succes. Het goot van de regen, dus we renden snel van de auto naar binnen.

Tot groot genoegen van Anneke staat er een kraampje met veel geitenkaas wat betekende dat ze voor het eerst in maanden weer kon genieten van geiten-feta, geitenkaas en geiten-haloumi. De Macedonische eigenaar had zelfs geiten-kefir (een soort karnemelk), zelfs in Nederland niet te krijgen.

Je kan ook dingen kopen om meteen op te eten, teveel keuze, zodat we met een vol gevoel weer door de regen terug naar de auto liepen.

Hierna zijn we doorgereden naar 44 Stanley, waar een paar kleine winkeltjes zitten op een industrieel-aanvoelend terrein (heel erg hipster) waar we een kopje koffie hebben gedaan.

’s Avonds zijn we uit eten geweest met vrienden. We besloten naar Montecasino te gaan, een nagebouwd Italiaans dorp, binnen, compleet met nep-luchten, nep-bomen, en fonteinen. Ontzettend fout, maar je moet het een keer gezien hebben, en er is genoeg keuze aan restaurants daar.

Ook op zondag regende het, dus we hebben een relaxdagje binnen gehad. Frans kon zich eindelijk weer vermaken met een spelletje, aangezien Yvonne dol is op spelletjes (Anneke niet zo).

Park

Johannesburg heeft geen grote parken zoals het Vondelpark in Amsterdam of Central Park in New York, maar er zijn hier en daar wel wat groengebieden. De Johannesburg Botanical Gardens en de aangrenzende Emmarentia Dam (dam betekent in Zuid-Afrika een meer, dus niet een dam zoals wij die kennen) vormen samen wel een mooi gebied om in te wandelen, en deze tijd van het jaar zijn er herfstkleuren te zien, erg mooi.

Blyde River Canyon

Op dinsdag zou het twee jaar zijn sinds we getrouwd zijn, dus we besloten een paar dagen weg te gaan naar een mooi deel van Zuid-Afrika. Ons oog viel op Blyde River Canyon, een mooi gebied met veel dramatische natuur in de Mpumalanga-provincie, vlak bij het Krugerpark.

Eerst had Frans nog een kennismakingsgesprek met een potentiële werkgever. Dat was een erg leuk gesprek waarbij er beide kanten op een klik was. Dus dat is al één mogelijkheid voor een baan in Zuid Afrika!

Daarnaast zijn we doorgereden naar Pretoria. Inmiddels hadden we alle papieren bij elkaar voor de SAQA aanvraag om Frans z’n Nederlandse diploma te laten beoordelen naar de Zuid-Afrikaanse maatstaven. Om zeker te weten dat het goed aan zou komen hebben we deze persoonlijk ingeleverd. Ze deden daar nog een handmatige controle, en alle vereiste papieren waren er, dus we hebben goede hoop dat het deze keer goed zal gaan.

En toen zijn we de N4 snelweg op gereden naar het oosten toe. Vier uur en meer dan 100 rand (ruim € 6) aan tol later waren we in Graskop waar we een hotel hadden geboekt voor een paar dagen.

Op onze trouwdag zijn we naar alle plekken met mooie uitzichten gegaan: de Pinnacle, God’s Window en de 3 rondavels.

’s Avonds hebben we onze trouwdag gevierd met een etentje bij een restaurant in Graskop.

De volgende dag zijn we gaan wandelen waarbij we mooie uitzichten hadden op de Blyde River Canyon met onderin de Blyderivier, en ook weer op de rondavels.

Onderweg kwamen we een poel tegen waar je even kon afkoelen, waar Frans dankbaar gebruik van heeft gemaakt.

De rotsen in de omgeving hebben prachtige tinten rood, geel en groen, wat in deze tijd van het jaar prachtig paste bij de kleuren van de bomen en het gras.

Die nacht werd Anneke ziek, met misselijkheid en koorts. Omdat we een paar weken geleden nog in malariagebied waren, was er een kleine kans dat het malaria was. Voor de zekerheid zijn we naar de lokale huisarts geweest, dokter van Vuuren, nog een echte huisarts die de tijd voor je neemt en je gerust stelt. Hij heeft wat bloed afgenomen van Anneke om naar het lab te sturen. Anneke viel bijna flauw maar het is allemaal goed gegaan. Verder heeft Anneke de hele dag op bed gelegen. ’s Avonds kregen we de uitslag: geen malaria.

De volgende dag was Anneke genoeg opgeknapt om de reis terug naar Johannesburg aan te kunnen. We zijn nog even langs het toeristische dorpje Pelgrim’s Rest gereden, waar de tijd heeft stilgestaan.

We namen de binnenwegen terug naar de snelweg, wat nog wat mooie uitzichten opleverde.

Terug in Jo’burg

We hebben nog een paar dagen met Neill en Yvonne doorgebracht, die ons ook weer het één en andere over Zuid-Afrikaanse cultuur en bureaucratie hebben geleerd. Zo weten we inmiddels het één en ander over inkomstenbelasting, ziektekostenverzekeringen en Banting (de Zuidafrikaans low-carb diëethype die verdacht veel lijkt op Atkins of paleo, maar die kennelijk juist hier een gevoelige snaar raakt).