Frans en Anneke

Na Namibië hebben we nog een paar dagen doorgebracht in het noordwesten van Zuid-Afrika (provincie Northern Cape), vlakbij de grens met Namibië. Daar zijn meerdere nationale parken, waarvan we er twee hebben bezocht: Kgalagadi en Augrabies Falls. Het gebied is ook een wijnregio die 10% van Zuid-Afrikaanse wijn produceert; een bezoek aan wijngaarden mocht dus niet ontbreken.

Terug in Zuid-Afrika

Kgalagadi Nationaal Park

Omdat we in Etosha geen grote roofdieren hadden gezien (leeuw/luipaard/cheetah) en we sowieso nog nooit een cheetah van dichtbij gezien hebben, besloten we naar Kgalagadi NP te gaan, omdat deze bekend is om de grote aantallen roofdieren. Helaas hadden we pech. Terwijl de mensen in de auto naast ons op het parkeerterrein vertelden dat ze zojuist binnen 10 min een leeuw en een cheetah hadden gezien, hebben wij niets van dat alles gezien. Wel hebben we de grootste verzameling gemsbokken gezien (het park heette vroeger gemsbok-park), veel andere grazers en heel veel vogels. Bovendien ligt het park in het duinlandschap van de Kalahari-woestijn, dus konden we genieten van een mooi en bijzonder landschap.

Grote groep springbokken

Wildebeesten in mooi duinlandschap

Jackal

Heel veel gemsbokken (dit is maar klein deel van wat we gezien hebben)

Vechtende gemsbokken

Roofvogel

Familie meerkatten

Mooi vogeltje

We verbleven op een rustige camping buiten het park. Waar ze semi-wilde meerkatten hadden. (Ze waren opvang voor meerkatten die bevrijd waren uit gevangenschap; het is verboden een meerkat als huisdier te hebben maar dat komt af en toe wel voor.) En waar we lekker konden braaien. En het ’s nachts en ’s ochtends heel erg koud was! (rond het vriespunt)

Onze campingplek met braai

Camping met meerkatten

Meerkatfamilie

Spelende meerkatten

Vanaf het park reden we naar Upington, twee uur lang door de woestijn op een prachtige asfaltweg met bijna geen verkeer. (In Namibië zou dit geen asfaltweg zijn geweest, dus we hebben er van genoten;) )

En ja, deze foto heb ik staande op de weg gemaakt, terwijl auto’s daar 120 km/u mogen. Zo weinig verkeer was er…

Augrabies Falls Nationaal Park

Upington was een goede stop voor boodschappen (na drie dagen geen winkel gezien te hebben) en om ergens te gaan lunchen. (De keuze was snel gemaakt met maar één restaurant dat niet onderdeel was van een keten.)

Vervolgens reden we door naar Augrabies Falls NP. Bij Augrabies stort de Oranjerivier vrij spectaculair via een waterval naar beneden om vervolgens door een diep ravijn te stromen. De watervallen zijn de moeite waard, maar ook de omgeving is mooi, met leuke wandelmogelijkheden.

De waterval van Augrabies

Lunch met uitzicht

Kleurrijke hagedis

We hebben een mooie wandeling gemaakt in het park.

In Augrabies NP

De rivier stroomt hier door het ravijn

De eerste wolkjes na wekenlang strakblauwe luchten

We passeerden een groep baboons die gelukkig banger voor ons waren dan andersom

Op het uitzichtpunt

Het water stroomt overal door het park, met gesleten rotsen en potholes

Afkoelen bij het water 😉

Water over de weg

De dag erna gingen we naar een andere deel van het park: Riemvasmaak. Daar hebben ze een hot spring in een mooie omgeving. Omdat toen de schoolvakanties voorbij waren, hadden we de plek voor onszelf.

Riemvasmaak

Vlakbij de hot springs

Privé hot springs

De volgende dag hebben we verschillende wijnen geproefd in de regio: lekker en niet duur! Dus we hebben onze Zuid-Afrikaanse wijnvoorraad enigszins uitgebreid 😉

Wijnproeven bij Oranje Rivier Wineries

Na wederom lunch in Upington reden we terug naar Johannesburg. Waar vandaan Anneke twee dagen later vertrok naar Nederland. Frans zou nog 2,5 week in Zuid-Afrika blijven.

Op het vliegveld voor Anneke’s vertrek

We hebben het aanbod van Richard en Robin, die we in Port Shepstone hadden ontmoet, om bij hun in Kaapstad te verblijven van harte aangenomen. En zo reden we ’s middags hun straat in met de hilarische naam “Keert de Koe”.

Het was erg leuk hun weer te zien en ze hadden een pan groentesoep en een fles rode wijn voor ons klaarstaan, dus we hebben een gezellige avond gehad.

Richard en Robin

Neighbourgoods Market

We hadden de Neighbourgoods Market in Johannesburg al twee keer bezocht; nu hadden we de kans het origineel in Kaapstad te bezoeken, gelegen bij een oude koekjesfabriek.

Lekkere, home made bouillon

Durbanville Hills

Met Murray en Marije, ook kennissen uit Crossroads die nu in Zuid-Afrika wonen (en een Nederlands/Zuid-Afrikaans stel), hebben we op zaterdag afgesproken voor lunch. Daarna zijn we wijn gaan proeven bij Durbanville Hills, waar we lekker in de zon een wijn en chocolade pairing probeerden: een nieuwe, en goede ervaring. Gerdi (die we ook kennen van Crossroads) kwam er ook gezellig bij.

Met Murray, Marije, hun dochter, en Gerdi

Met ‘de berg’ (zoals de lokale mensen verwijzen naar de Tafelberg) op de achtergrond

Wine and chocolate pairing

Ondertussen speelden de kinderen in de speeltuin…

Uitzicht van Durbanville Hills op Kaapstad en Tafelberg

Teruggekomen bij ons tijdelijke thuis in Kaapstad dachten we even uit te rusten, maar de moeder van Robin was jarig en het was feest dus we deden gezellig mee met een lekker glaasje wijn en hapjes. Dit vinden we bijzonder en leuk van Zuid Afrika, dat mensen je zomaar uitnodigen voor feestjes en dineetjes met vrienden en familie; open, gastvrij en makkelijk.

Later die avond zijn we ook nog naar een vriendin van Frans gereden die hij nog kent van toen zij au pair was in Amsterdam. Ze is nu getrouwd en beiden werken ze in een ziekenhuis. We hebben wat interessante verhalen gehoord over de medische wereld in Zuid-Afrika. Het was erg gezellig, maar we waren uiteindelijk na middernacht thuis en doodop na een lange, gevulde dag!

Wandelen in Newlands

’s Middags de volgende dag hadden we met Nicky afgesproken om te gaan hiken. Nicky kennen we uit Amsterdam en zij woont inmiddels al ruim een jaar in Kaapstad. We hebben de Contour Path gelopen in het Newlands Forest, met mooie uitzichten over Kaapstad.

Wandelen met Nicky

Newlands park

’s Avonds zijn we in het centrum van Kaapstad lekker gaan eten.

Wijnroute

Ten noordoosten van Kaapstad ligt het wijngebied, en we hebben een paar dagen uitgetrokken om daar wat van het aanbod te gaan proeven. Behalve dat de wijn erg lekker en over het algemeen goed betaalbaar is, zijn de wijnmakerijen ook vaak gelegen in mooie, statige gebouwen in een mooie omgeving, dus dubbel genieten.

Mooi ingerichte wijn-landgoederen

Robertson

We begonnen in Paarl, waar we bij Fairview wijn en (geiten)kaas hebben geproefd en hebben geluncht.

Wijn drinken en kaas eten bij Fairview in Paarl

De geiten van Fairview

Vandaar zijn we naar Robertson gereden (wat een mooie rit was) waar we de nacht doorbrachten in een hutje op een boerderij. De volgende dag hebben we nog een wandeling gemaakt in de omgeving, wat mooie uitzichten opleverde (en waardoor we wat van de wijn-calorieën kwijt konden raken).

Onderweg naar Robertson

De boerderij waar we sliepen

Met koeien

En een kat

Uitzicht over de omgeving bij de wandeling

Uitzicht vanaf wandeling

Tulbagh

Het wat noordelijker gelegen dorpje Tulbagh was ons aangeraden door een zoon van Richard en ook hier hebben we lekker wijn geproefd. Vanwege de stromende regen en bewolking konden we helaas niet genieten van de mooie omgeving, maar gelukkig waren de meeste wijnhuizen met een haardvuur best behaaglijk. Het leek eerst lastig om accommodatie te vinden, maar uiteindelijk kregen we voor het luttele bedrag van R300 (een kleine 20 euro) een volledige woning in Cape Dutch stijl om in te overnachten, prachtig!

Cape Dutch Quarters – onze “hotelkamer”

Hoofdstraat in Tulbagh

Stellenbosch

Via nog een aantal wijngaarden zijn we naar Stellenbosch gereden, waar we de nacht doorbrachten.

De volgende ochtend zijn we op bezoek gegaan bij Daniel de Wet, die een paar jaar terug een voorganger was bij onze kerk in Amsterdam. Het was erg leuk om hem weer te zien!

Daarna zijn we gaan lunchen bij Stark-Condé waar we daarna wijn hebben geproefd op een eiland in een vijvertje met prachtig uitzicht op wijngaarden en een kasteel.

Stark-Condé

Daarna zijn we bij Waterford wijn en chocola gaan proeven – zij zijn het eerste wijnhuis dat begon met wijn en chocolade combineren. Omdat Gerdi ook in Stellenbosch woont, lieten we haar weten dat we daar naartoe gingen en zij kwam er gezellig bij!

The dessertwijn met chocola was zó lekker dat we daar nog een extra glas van hebben besteld.

’s Avonds heeft Gerdi ons nog iets van Stellenbosch laten zien en zijn we uit eten geweest.

Kerk in Stellenbosch

Oudste gebouw in Stellenbosch

Lion’s Head

Terug in Kaapstad zijn we één ochtend de Lion’s Head op geklommen (gelukkig scheen de zon toen weer). Dit is — naast de Tafelberg — één van de typische bergtoppen die je vanuit veel plekken in Kaapstad kan zien en heet zo omdat hij (met wat fantasie) op een leeuwenkop lijkt. Vanuit de top heb je mooi uitzicht over de oceaan en stad én op de Tafelberg.

Uitzicht van Lion’s Head

Tafelberg

Paraglider bij Lion’s Head

Dassie bij Lion’s Head

Cape Peninsula

Richard en Robin hebben een huis in Fish Hoek, aan de kust op de Cape Peninsula, het schiereiland ten zuiden van Kaapstad. We mochten hier een paar dagen blijven en hebben lekker kunnen genieten van de omgeving en ons appartementje. Een ritje langs de hele kustlijn van het schiereiland geeft je heel veel mooie uitzichten.

We kwamen ook langs Boulders Beach waar een kolonie van duizenden Afrikaanse pinguïns leven die je van dichtbij kan bekijken.

Boulders Beach

Boulders Beach

Boulders Beach

Afrikaanse pinguïn

Na een paar dagen relaxen, genieten van de uitzichten en puzzelen (!) gingen we weer terug naar Kaapstad.

Puzzel van 500 stukjes in één avond gemaakt

Daar besloten we dat we door zouden reizen naar Namibië. Gelukkig vertelde Richard ons dat de Zuid-Afrikaanse wintervakantie aan het einde van de week zou beginnen en dat Namibië dan vol zou stromen met vakantiegangers op zoek naar iets warmer weer. We gebruikten onze dinsdag om alles te plannen en zo veel mogelijk te boeken zodat we niet op een volle camping aan zouden komen, en vertrokken woensdagochtend vroeg richting het noorden, nadat we afscheid hadden genomen van Richard en Robin.

Port Elizabeth

In PE hebben we iets meer uitgegeven aan een hotelkamer dan we normaal doen, maar we hadden dan wel een heerlijk luxe kamer (met verwarming!) met een balkonnetje en uitzicht over de stad en zee, en we zaten bovendien op loopafstand van Stanley Street, waar veel restaurantjes én een wijnbar zitten — ideaal dus!

Balkon bij onze hotelkamer

Bij de wijnbar, met de treffende naam “For the Love of Wine” hebben we wat Zuidafrikaanse wijntjes geprobeerd, alvast een voorproefje van het wijngebied in de westkaap waar we over ruim een week zouden zijn. Daarna zijn we om de hoek naar een restaurant gegaan waar de kok — een beer van een vent met een ringbaard — de uitdaging om voor Frans een lekkere vegetarische maaltijd te maken met beide handen aangreep: erg leuk!

De volgende dag zijn we onder andere naar het strand geweest en hebben we bij een tentje met uitzicht over zee wat lekkers gedronken.

Het strand van Port Elizabeth

Een skatepark waar kleine en grote kinderen langs elkaar heen zoeven

Het strand van Port Elizabeth

’s Avonds zijn we ook nog naar een lokale kerk geweest met de hippe naam Oxygen Life Church, wat even wennen was, omdat wij ver boven de gemiddelde leeftijd zaten en het een behoorlijk charismatische kerk bleek te zijn. Maar we voelden ons uiteindelijk wel thuis en de preek was erg mooi. De dienst leek alleen geen einde te hebben, dus we glipten op een gegeven moment maar weg richting de uitgang, maar in de foyer werden we gevraagd of we écht niet wilden blijven voor een kopje thee of koffie. Dus hebben we uiteindelijk nog leuke gesprekken gehad met een aantal mensen (de dienst was inmiddels wel afgelopen dus de foyer liep vol). Al met al een leuke ervaring.

Mosselbaai

Het stuk kust tussen Port Elizabeth en Kaapstad staat bekend als de Garden Route en in de zomer is het hier goed vertoeven met allerlei leuke dorpjes aan het strand. Maar het was winter en we hadden dit deel van Zuid Afrika allebei al eens gezien, dus reden we in één dag door naar Mosselbaai, een kleine 400 km ten oosten van Kaapstad.

In Mosselbaai sliepen we bij kennissen die we via Crossroads kennen en die inmiddels al ruim drie jaar in Zuid Afrika wonen (hij is Zuidafrikaan, zij is Nederlandse). Ze hebben een prachtig ruim huis met uitzicht over zee, wat heel relaxed was. En met drie kinderen en regelmatig bezoek was het daar heel gezellig. Ze konden ons ook veel vertellen over het leven in Zuid-Afrika in vergelijking met Nederland, en alle beslommeringen rondom visums en immigratie, wat heel handig was.

Frans doet een spelletje met de Delport familie

Vanuit daar reden we de volgende dag een stukje terug, naar Wilderness, waar je mooi kan wandelen. We kozen een wandeling die grotendeels heel makkelijk was (vlak en met boardwalks), maar het laatste stuk bleek uiteindelijk toch nog een pittige klim, maar wel met mooie uitzichten.

Wilderness

Er was ook een oversteek met een pontje!

Pontje

Wilderness

Bij de waterval in Wilderness

Uitzicht over de Atlantische Oceaan en het dorpje Wilderness

In Mossel Baai hebben we een wandeling bij The Point gedaan, waar rotswanden dramatisch de zee in duiken en overal dassies rondlopen.

Anneke was fan van de vele aloe vera planten (met oranje bloemen) die we overal zagen

Wandelen bij The Point

Dassie!

Vóór ons vertrek naar Kaapstad hebben we nog geluncht bij een leuk restaurantje dat in een gebouw zat dat in de Urkse stijl was gebouwd.

“Built in 1904, in the style used for many buildings in Urk, Holland. It is the very first 3-story building to be constructed in Mossel Bay as offices for C.W. Black and has a high historical value.”

En toen was het tijd voor Kaapstad!

Mdumbi Beach

De rit naar Mdumbi, aan de Wild Coast (de kustlijn van de Transkei, ten noorden van East London), eindigt met een stuk van ruim 20 km over een onverharde weg met behoorlijke keien. Langzaam rijden dus, maar je rijdt wel door authentiek Xhosa-gebied met typische hutjes op glooiende heuvels (de “Xh” in Xhosa spreek je uit als een “klik” die je maakt door je tong tegen je gehemelte aan te zuigen en dan naar beneden te trekken — één van de drie verschillende klikgeluiden die deze taal kent). Erg mooi gebied dus.

Bij de backpackers sliepen we zelf ook in een Xhosa-stijl hutje.

Mdumbi Beach Backpackers, met in het midden “onze” hut

Het was lekker warm, waardoor we een paar dagen hebben kunnen relaxen aan het strand. De avonden waren wel fris, maar die brachten we door in de relatief warme keuken, waar we zelf konden koken en konden socializen met andere reizigers.

Madwaleni

Na een paar dagen ontspannen op het strand was het tijd om door te reizen. We kennen iemand van onze kerk in Nederland die al een paar jaar werkzaam is als fysiotherapeut in de Transkei. We gingen haar opzoeken in Madwaleni, waar ze in het ziekenhuis werkt.

Maar eerst wilden we nog wat boodschappen doen, want veel supermarkten zijn er niet in de Transkei. Onderweg kwamen we langs Ngcwanguba waar een grote supermarkt is. Het leek meer op een bouwmarkt dan een supermarkt, en het was druk omdat het de eerste van de maand was en iedereen z’n loon dus net had gekregen en ging uitgeven (zo gaat dat hier). Maar we hebben nog redelijk vlot wat groente en fruit kunnen kopen.

In Madwaleni hebben we gezellig wat tijd doorgebracht met Stefanie. Ze heeft ons een rondleiding van het ziekenhuis gegeven, dat echt groot is. En we kwamen ook meteen een psychiatrische (mannelijke) patient tegen die de vrouwelijke medepatienten aan het lastigvallen was en een spuitje moest krijgen — zo maak je nog eens wat mee!

Met Stefanie in Madwaleni Hospital

Madwaleni Hospital

Hogsback

Vanuit Madwaleni reden we de volgende dag door naar Hogsback — althans, dat was het plan. Eenmaal op de toegangsweg naar het sprookjesachtige dorp aangekomen hoorden we dat de weg was geblokkeerd doordat een aantal mensen uit arme dorpjes in de omgeving protesteerden tegen het gebrek aan elektriciteit, infrastructuur en stromend water in hun dorp. Door de infrastructuur van het rijkere Hogsback te vernielen en de toegangswegen te blokkeren hoopten ze de politiek te overtuigen. We hadden zo onze twijfels. Het betekende in ieder geval dat we niet het dorp in konden en dus ergens anders in de omgeving onderdak moesten zoeken.

Een omgezaagde boom blokkeert de weg naar Hogsback

We kwamen terecht bij Elundini Backpackers, gelegen in het dal en met verder niets in de directe, maar erg mooie, omgeving. De eigenaresse was een Belgische die getrouwd was met een lokaal iemand en samen hebben ze deze Backpackers opgezet. ’s Avonds kon je duizenden sterren zien omdat het verder hartstikke donker was (vanwege de elektriciteitsafsluiting).

Elundini Backpackers

De volgende dag was de chaos bij Hogsback enigszins opgeruimd en konden we alsnog naar de backpackers. We hebben genoten van een lekker en gezonde lunch bij een gezellig thee-huisje (waar we erg blij van werden na de beperkte gezonde eetopties in de Transkei), een wandeling gedaan naar een waterval waarbij we ook langs een erg grote, honderden jaren oude boom liepen, en ’s avonds, gezellig met andere reizigers, binnen bij het vuur gezeten om warm te blijven (het liep ’s nachts tegen het vriespunt).

Gezellig, lekker en gezond lunchen bij Butterfly Bistro

Uitzicht op de Hog’s Back (bergrug die op een varkensrug zou lijken)

Big Tree

Swallow Tail Falls

Bruggetje

Ook is er een schattig kerkje waar misschien vijftig mensen in passen.

St. Patrick on the Hill

Zaterdagochtend is er in Hogsback een marktje waar allerlei handgemaakte en lokaal geweekte waar verkocht wordt. Vanwege het weer (het was bewolkt/regenachtig) en de chaos van twee dagen terug was het vrij rustig, maar we hebben nog steeds heel veel leuks en lekkers gekocht — biologische groenten die door een Xhosa-vrouwtje lokaal worden verbouwd, boerenkaas van een kaasmakerij die door Nederlanders is opgezet, gerookte forel en een wollen muts voor Anneke, en “rusks”, een typisch Zuid-Afrikaanse lekkernij die je bij de thee of koffie eet (en erin doopt).

De zaterdagochtendmarkt van Hogsback

Na al dat lekkers, en wederom een lekkere lunch, was het tijd om het relaxede hippie-dorpje te verlaten en verder te gaan… naar Port Elizabeth!

Durban

Durban heeft meer Indiase mensen en restaurants dan waar ook in Zuid-Afrika, dus geen betere plaats om Indiaas te eten. Na inchecken in ons hostel zijn we naar een lekker Indiaas restaurant gereden voor ons diner.

De volgende dag zijn we Durban gaan bekijken. Niet dat er ontzettend veel te zien is. Bij de Victoria Street Market, een soort overdekte bazaar, heeft Frans zich bij een winkel die kruiden verkocht helemaal uitgeleefd en is met 200 rand aan kruiden de winkel uit gelopen – komijn, koriander, kurkuma, steranijs, venkel, zelfs asafoetida, ze hadden het allemaal!

Een lokale maaltijd is de bunny chow — curry geserveerd in een brood. Voor de lunch heeft Frans die dus geprobeerd. (Voor Anneke was het te pittig, die is wat anders gaan eten.)

Frans eet een Bunny Chow

We zijn naar de zee geweest: eindelijk weer op zeeniveau! En Durban heeft een warm klimaat, dus we genoten van de warme zon.

Aan het strand van Durban

’s Avonds hebben we gegeten bij de waterfront, die niet héél indrukwekkend was, maar best leuk. Al met al was Durban een prima stop, maar niet een plek om lang te verblijven en we hadden ook al snel besloten dat dit niet de stad is waar we eventueel zouden willen wonen.

Waterfront Durban

Waterfront Durban

Port Shepstone

Vanaf Durban reden we – na uitgebreid boodschappen gedaan te hebben – in een paar uur naar Port Shepstone, waar we kampeerden bij een hostel direct aan het strand. Heerlijk relaxen en slapen met het geluid van de zee.

Uitzicht op strand vanaf Port Shepstone Backpackers

’s Avonds ontmoetten we daar een heel leuk stel (die kinderen hadden van onze leeftijd), waar we een heel leuke klik mee hadden: Richard en Robin, uit Kaapstad. Een ouder stel dat meerdaagse wandelkampeertochten doet en in hostels verblijft sprak ons wel aan. Plus ze waren heel gezellig en konden ons heel veel over leven in Zuid-Afrika vertellen. Al heel snel nodigden ze ons uit om, als we in Kaapstad waren, bij hen te verblijven. En niet alleen in hun huis in Rondebosch, maar ook in hun vakantiehuis in Fish Hoek, op de Cape Peninsula! Dat leek ons wel wat, dus we wisselden gegevens uit.

’s Ochtends nam Frans een duik in het frisse water, waarna we vertrokken richting Oribi Gorge.

Frans die een ochtendduik neemt

Oribi Gorge

Oribi Gorge is een kloof met prachtige uitzichten en mooie wandelingen, dus wij besloten daar te wandelen naar de Hoopoe waterval. Deze zou retour 7 km zijn, maar bleek uiteindelijk toch wat langer te zijn met hier en daar serieuze klimsessies.

Het begin van de wandeling in Oribi Gorge

Langs de rivier hadden we regelmatig mooie uitzichten

De waterval bleek de moeite waard te zijn. Hij kwam op een bijzondere manier gefaseerd naar beneden over rotsplaten.

De waterval!

Wij bij de waterval

Na de wandeling reden we langs de kloof weer verder richting het zuiden.

Uitzicht vanuit de auto op Oribi Gorge

Op weg naar de Transkei

We gingen op weg naar de Transkei, een arme en ruige regio, waar mensen en vee op en naast de weg lopen waar je 120 km/u mag (en kan, ondanks de vele bochten en heuvels), waar chauffeurs niet altijd op hun eigen weghelft rijden en waar je dus vooral niet in het donker wilt rijden. We hadden uitgerekend tot welke stad (met enige hotels) we konden komen voor het donker zou worden en dat werd Kokstad: een plek die je gerust kunt overslaan mocht je ooit in de buurt zijn, maar die wel enkele goede hotels heeft (maar helaas geen fatsoenlijke restaurants). Gelukkig vonden we een heel luxe hotel in de aanbieding, dus we genoten van deze onverwachte luxe!

Mooi licht op mooi landschap

De zonsondergangen zijn prachtig

Onze luxe hotelkamer in Kokstad

Lekker uitgerust gingen we de volgende dag op weg naar de Wild Coast.

Na een paar dagen in Johannesburg hebben we onze spullen weer gepakt voor een grote rondreis (met auto) door Zuid-Afrika.

Drakensberg

We kwamen vlak vóór zonsondergang aan in de Drakensberg, waardoor we mooie plaatjes hadden vanaf de weg.

Het was echt enorm koud toen we, aangekomen bij onze backpackers, uit de auto stapten! Gelukkig had onze kamer verwarming. En de volgende dag warmde de zon alles weer aardig op. (Er volgden veel van dit soort ervaringen: als de zon schijnt, zijn de dagen warm, maar de nachten zijn vaak heel koud, en ze kennen hier niet goede isolatie en c.v.)

Rainbow Gorge

We gingen wandelen in de bergen. De keuze is groot in de Drakensberg met verschillende gebieden met mogelijkheden. We kozen voor het gebied rond de Cathedral Peak. De hike naar de Rainbow Gorge werd hoog aangeprezen, en de amazing hanging boulder aan het einde van de wandeling móesten we natuurlijk gezien hebben.

De wandeling begon met een wandeling door open gebergte met uitzichten op de Cathedral Peak en op de vallei waardoor we zojuist waren gereden. Het is een bijzonder en prachtig landschap met hier en daar dramatische rotsblokken.

Toen dook het pad een bos in langs een rivier en moesten we hier en daar over rotsen klauteren. Het werd steeds minder duidelijk waar het pad nu eigenlijk liep.

Aan het einde van de wandeling zou dus een regenboogkleurig tafereel zijn met een hangend rotsblok. We wisten eigenlijk niet precies hoe dat eruit zou zien, en de routebeschrijving die we hadden gaf ook niet echt een betrouwbaar idee van hoe lang het zou duren en wanneer we zouden weten dat we gearriveerd waren. Dus we besloten uiteindelijk om maar weer terug te gaan, ook omdat we anders misschien niet vóór zonsondergang terug bij de auto zouden zijn. Het was hoe dan ook een mooie wandeling geweest.

Weer een mooie zonsondergang op de terugreis vanuit de auto

Midlands Meander

We namen de toeristische route van de Drakensberg naar Durban: de Midlands Meander. Het is voor een groot deel Engels-aandoend landschap, niet zo dramatisch als de Drakensberg zelf (het hielp ook niet dat het bewolkt was en af en toe regende), maar wel met glooiende heuvels. We vonden een mooie plek om te lunchen: een landgoed met restaurant dat je terugbrengt naar Engelse koloniale tijden; prachtig ingericht en heerlijk eten.

Tegen het einde van de Panoramaroute kom je langs een monument dat de arrestatie van Nelson Mandela in 1962 gedenkt. Op deze weg reed hij zelf in een auto nadat hij bij een bijeenkomst was geweest. Toen de politie hem aanhield deed hij zich voor als als een chauffeur met een andere naam, maar de politie herkende hem en arresteerde hem, met uiteindelijk zijn ruim twintig jaar durende gevangenschap als gevolg.

Gedenksteen van de arrestatie van Nelson Mandela in Augustus 1962

Monument voor Nelson Mandela. Als je hier op de juiste plek voor staat, zie je een silhouet van het hoofd van Mandela.

Halverwege de middag kwamen we bij ons hostel in Durban aan.

Het is al weer een tijd geleden sinds onze laatste blog post. Sommigen van jullie zullen zich afvragen: “Wat is er gebeurd? Zijn ze wel in Zuid-Afrika aangekomen?” Maak je geen zorgen, het gaat heel goed met ons. We hebben/hadden het naar onze zin in Zuid-Afrika en zijn inmiddels in Namibië. In de volgende blog posts zullen we jullie weer wat bijpraten.

Johannesburg

Onze vlucht kwam ’s avonds laat aan in Johannesburg. Gelukkig was het daardoor vrij rustig, waardoor we door de paspoortcontrole heen zoefden, vrij snel onze baggage hadden en onze huurauto konden ophalen. Hier werd al snel duidelijk dat we niet meer in Afrika waren, maar in Zuid-Afrika. Een competente dame achter de balie zocht onze reservering op, typte met de snelheid van het licht allerlei dingen in de computer, en met een paar minuten hadden we onze sleutel en konden we wegrijden. In Oost-Afrika onvoorstelbaar.

We hadden een logeerplek bij Neill en Yvonne, goede vrienden van Frans, die aan de noord-west-kant van Johannesburg wonen, drie kwartier rijden van het vliegveld. De daaropvolgende dagen hebben we wat tijd met hun kunnen doorbrengen, en hebben zij ons wat leuke plekjes in Johannesburg laten zien. Voor Anneke was dit de tweede keer in deze grootste stad van Zuid-Afrika, en haar beeld ervan is wel wat ten positieve veranderd.

Vrijdag zijn we naar de mall in Sandton gegaan om warme kleren te kopen, want het weer in Johannesburg was een stuk kouder dan wat we in Oost-Afrika hadden. Het is hier winter, en hoewel het in Johannesburg meestal droog is in de winter, regende het ook enkele dagen, waardoor het extra koud was. Met een nieuwe spijkerbroek en een warme trui konden we het weer wat beter aan.

Zaterdagochtend zijn we naar het FedEx kantoor vlak bij het vliegveld gereden, want Frans z’n diploma dat Anneke’s ouders met FedEx naar Johannesburg hadden gestuurd, lag daar klaar om op te halen. Dit was het laatste puzzelstukje om de aanvraag bij de South Africa Qualifications Authority (SAQA) te kunnen doen voor een foreign equivalency certificate, één van de vereisten om een critical skills visum te kunnen krijgen. (De vorige aanvraag was mede afgewezen omdat de kopie die we toen hadden gestuurd niet aan de eisen voldeed.)

Neighbourgoods Market

Elke zaterdagochtend verandert een parkeergarage in de hippe wijk Braamfontein in het centrum van Jo’burg in een markt met kraampjes met lokale, ambachtelijke eetwaren: de Neighbourgoods Market. Het concept is vanuit Kaapstad naar Johannesburg gewaaid, en aan de hoeveelheid mensen te zien een groot succes. Het goot van de regen, dus we renden snel van de auto naar binnen.

Neighbourgoods Market (Foto: Yvonne Soden, http://www.ytje.co.za/)

Ook veel groente en fruit bij de Neighbourgoods Market

Tot groot genoegen van Anneke staat er een kraampje met veel geitenkaas wat betekende dat ze voor het eerst in maanden weer kon genieten van geiten-feta, geitenkaas en geiten-haloumi. De Macedonische eigenaar had zelfs geiten-kefir (een soort karnemelk), zelfs in Nederland niet te krijgen.

Geitenkaas kopen bij de goedlachse Macedonische geitenboer (Foto: Yvonne Soden, http://www.ytje.co.za/)

Anneke dolblij met haar geitenkaas

Je kan ook dingen kopen om meteen op te eten, teveel keuze, zodat we met een vol gevoel weer door de regen terug naar de auto liepen.

Neighbourgoods Market

Hierna zijn we doorgereden naar 44 Stanley, waar een paar kleine winkeltjes zitten op een industrieel-aanvoelend terrein (heel erg hipster) waar we een kopje koffie hebben gedaan.

Koffie bij Bean There op 44 Stanley

Lekker relaxen (Foto: Yvonne Soden, http://www.ytje.co.za/)

’s Avonds zijn we uit eten geweest met vrienden. We besloten naar Montecasino te gaan, een nagebouwd Italiaans dorp, binnen, compleet met nep-luchten, nep-bomen, en fonteinen. Ontzettend fout, maar je moet het een keer gezien hebben, en er is genoeg keuze aan restaurants daar.

Romantisch bij de nep-fontein in Montecasino

Gezellig uit eten

Montecasino

Ook op zondag regende het, dus we hebben een relaxdagje binnen gehad. Frans kon zich eindelijk weer vermaken met een spelletje, aangezien Yvonne dol is op spelletjes (Anneke niet zo).

Leuk spelletjes doen

Park

Johannesburg heeft geen grote parken zoals het Vondelpark in Amsterdam of Central Park in New York, maar er zijn hier en daar wel wat groengebieden. De Johannesburg Botanical Gardens en de aangrenzende Emmarentia Dam (dam betekent in Zuid-Afrika een meer, dus niet een dam zoals wij die kennen) vormen samen wel een mooi gebied om in te wandelen, en deze tijd van het jaar zijn er herfstkleuren te zien, erg mooi.

Wandelen bij Emmarentia Dam (Foto: Yvonne Soden, http://www.ytje.co.za/)

Genieten van de herfstkleuren (Foto: Neill Soden, http://www.neillsoden.co.za/)

Wandelen bij Emmarentia Dam (Foto: Neill Soden, http://www.neillsoden.co.za/)

Blyde River Canyon

Op dinsdag zou het twee jaar zijn sinds we getrouwd zijn, dus we besloten een paar dagen weg te gaan naar een mooi deel van Zuid-Afrika. Ons oog viel op Blyde River Canyon, een mooi gebied met veel dramatische natuur in de Mpumalanga-provincie, vlak bij het Krugerpark.

Eerst had Frans nog een kennismakingsgesprek met een potentiële werkgever. Dat was een erg leuk gesprek waarbij er beide kanten op een klik was. Dus dat is al één mogelijkheid voor een baan in Zuid Afrika!

Daarnaast zijn we doorgereden naar Pretoria. Inmiddels hadden we alle papieren bij elkaar voor de SAQA aanvraag om Frans z’n Nederlandse diploma te laten beoordelen naar de Zuid-Afrikaanse maatstaven. Om zeker te weten dat het goed aan zou komen hebben we deze persoonlijk ingeleverd. Ze deden daar nog een handmatige controle, en alle vereiste papieren waren er, dus we hebben goede hoop dat het deze keer goed zal gaan.

En toen zijn we de N4 snelweg op gereden naar het oosten toe. Vier uur en meer dan 100 rand (ruim € 6) aan tol later waren we in Graskop waar we een hotel hadden geboekt voor een paar dagen.

Op onze trouwdag zijn we naar alle plekken met mooie uitzichten gegaan: de Pinnacle, God’s Window en de 3 rondavels.

The Pinnacle

God’s Window

God’s Window

Three Rondavels

Blyde River Canyon

’s Avonds hebben we onze trouwdag gevierd met een etentje bij een restaurant in Graskop.

Uit eten in Graskop

De volgende dag zijn we gaan wandelen waarbij we mooie uitzichten hadden op de Blyde River Canyon met onderin de Blyderivier, en ook weer op de rondavels.

Blyde River Canyon

Blyde River

Blyde River Canyon

Blyde River Canyon

Blyde River Canyon

Blyderivierspoortdam

Onderweg kwamen we een poel tegen waar je even kon afkoelen, waar Frans dankbaar gebruik van heeft gemaakt.

Zwemmen in een natuurlijk zwembad

Natuurlijk zwembad

De rotsen in de omgeving hebben prachtige tinten rood, geel en groen, wat in deze tijd van het jaar prachtig paste bij de kleuren van de bomen en het gras.

Die nacht werd Anneke ziek, met misselijkheid en koorts. Omdat we een paar weken geleden nog in malariagebied waren, was er een kleine kans dat het malaria was. Voor de zekerheid zijn we naar de lokale huisarts geweest, dokter van Vuuren, nog een echte huisarts die de tijd voor je neemt en je gerust stelt. Hij heeft wat bloed afgenomen van Anneke om naar het lab te sturen. Anneke viel bijna flauw maar het is allemaal goed gegaan. Verder heeft Anneke de hele dag op bed gelegen. ’s Avonds kregen we de uitslag: geen malaria.

De volgende dag was Anneke genoeg opgeknapt om de reis terug naar Johannesburg aan te kunnen. We zijn nog even langs het toeristische dorpje Pelgrim’s Rest gereden, waar de tijd heeft stilgestaan.

Oud benzinestationnetje in Pelgrim’s Rest

We namen de binnenwegen terug naar de snelweg, wat nog wat mooie uitzichten opleverde.

Uitzicht rond Blyde River Canyon

Terug in Jo’burg

We hebben nog een paar dagen met Neill en Yvonne doorgebracht, die ons ook weer het één en andere over Zuid-Afrikaanse cultuur en bureaucratie hebben geleerd. Zo weten we inmiddels het één en ander over inkomstenbelasting, ziektekostenverzekeringen en Banting (de Zuidafrikaans low-carb diëethype die verdacht veel lijkt op Atkins of paleo, maar die kennelijk juist hier een gevoelige snaar raakt).